شبکه دولت مجموعهای امن و با پهنای باند مناسب از زیرساختهای سخت افزاری و نرم افزاری است که دارای استانداردهایی براساس قوانین و مقررات است و تسهیل، تسریع، حمل اطلاعات بین ذینفعان و ارائه خدمات الکترونیکی در لایههای عمومی و اختصاصی دولت را پیگیری میکند. هر دو لایه عمومی و اختصاصی دارای استانداردها و الزامات امنیتی مختص به خود میباشند.شبکه دولت کاملا ایزوله بوده، محدوده آدرسدهی مختص به خود را داشته و از شبکه اینترنت قابل دسترس نیست.تفکر راهاندازی شبکه دولت در سال 1375 برای تبادل سریع مکاتبات بین دفتر هیأت دولت با وزارتخانهها و سازمانهای دولتی شکل گرفت.
در شبکه دولت دو گروه ذینفعان وجود دارد که گروه اول را نمایندههای شورای عالی فضای مجازی، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، وزارت کشور، سازمان مدیریت و برنامهریزی و... تشکیل میدهند که در عین استفاده از لایههای اختصاصی در سیاستگذاری و راهبرد این شبکه نیز نقش پررنگی دارند. گروه دوم شامل استفادهکنندگان از این شبکه است که شامل شهرداریها، بانکها، بیمهها، وزارتخانهها، دستگاهها، بنگاههای اقتصادی و حتی مردم هستند که البته بهرهبرداری بیشتر مردم از این شبکه در آینده از این میسر خواهد شد. یعنی در شبکه دولت علاوه بر اینکه یک دستگاه دولتی با یک دستگاه دولتی دیگر میتواند ارتباط برقرار کند، امکان ارتباط دستگاه دولتی با مردم (کارمندان، بنگاهها از طریق پیشخوان دولت و اپراتورها) نیز وجود خواهد داشت.
شبکه دولت در آینده با امضای تفاهم نامه به شبکه ملی اطلاعات متصل و بخشی از دولت الکترونیک خواهد شد.
دفتر فناوری اطلاعات استانداریها بعنوان نماینده نهاد ریاست جمهوری متولی توسعه زیرساخت شبکه دولت در استانها میباشند.